Jeden z najmłodszych uczestników Powstania Warszawskiego, łącznik w batalionie AK w rejonie Czerniakowa. Po wojnie nie poprzestał walki o niepodległość Ojczyzny. Z Jego inspiracji z rozkazu dowództwa Okręgu Ruchu Oporu AK, której był członkiem, w grudniu 1947 r. założył w Warszawie organizację podziemną pod nazwą OPAK – Oddziały Pomocnicze Armii Krajowej i przyjął na siebie obowiązki jej komendanta. Organizacja działała w pięciu miejscowościach w kraju. W OPAK gromadził broń i zajmował się konspiracyjnym szkoleniem na wypadek antykomunistycznego powstania.

10 września 1951 r. został aresztowany i po brutalnym śledztwie skazany przez Rejonowy Sąd Wojskowy w Warszawie na 5 lat więzienia z art. 88 § 1kkWP w związku z art. 86 § 2 kkWP. Przebywał w więzieniach w: w Warszawie przy ul. 11 Listopada i Rakowieckiej, Płocku, Rawiczu i Jaworznie. Po zwolnieniu z więzienia 28 grudnia 1954 r. nadal – do 1956 r. - działał w drugiej konspiracji niepodległościowej w Zrzeszeniu WiN.

W wolnej Polsce od 1999 r. z dużym zaangażowaniem i rozwagą skupił się na integracji środowiska byłych więźniów politycznych. W Związku „Jaworzniacy” objął funkcję prezesa Oddziału Warszawa, którą pełnił do śmierci. Utworzył też Stowarzyszenie Oficerów i Żołnierzy Drugiej Konspiracji, zostając jego prezesem.

Po wyjściu z więzienia z wielkim trudem, inwigilowany, ukończył Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego, zawodowo także poświęcając się obronie praw ludzi pokrzywdzonych. Za działalność niepodległościową wielokrotnie odznaczony wysokimi odznaczeniami państwowymi i resortowymi.

Nad Jego grobem kol. Józef Żelaśkiewicz powiedział m .in. „To postać ze spiżu, gdy  chodziło o  męstwo, Ojczyznę  i   uczciwe  zasady. To najszlachetniejsza  dusza, gdy  czuł  czyjąś  krzywdę,  ból  i  cierpienie. To  ojciec, troskliwy opiekun, gorące  serce  dla  podwładnych, dla  żołnierzy,  sierot  wojennych  i  najmłodszych ze swojej grupy”. Pozostanie w naszej pamięci jako wybitny organizator i przywódca.